อรรถกถาสูตรที่ 4

ในสูตรที่ 4 (ข้อ 335) มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
บทว่า วิชฺชา ได้แก่ ผลญาณ.
บทว่า วิมุตฺติ ได้แก่ ธรรมที่เหลือที่สัมปยุตด้วยผลญาณนั้น.
จบอรรถกถาสูตรที่ 4

อรรถกถาสูตรที่ 5

ในสูตรที่ 5 (ข้อ 336) มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
บทว่า ภวทิฏฺฐิ ได้แก่ สัสสตทิฏฐิ.
จบอรรถกถาสูตรที่ 5

อรรถกถาสูตรที่ 6-7

ในสูตรที่ 6 (ข้อ 337) และ สูตรที่ 7 (ข้อ 338) มี
เนื้อความง่ายทั้งนั้น.
จบอรรถกถาสูตรที่ 6-7

อรรถกถาสูตรที่ 8

ในสูตรที่ 8 (ข้อ 339) มีวินิจฉัยดังต่อไปนี้.
บทว่า โทวจสฺสตา แปลว่า ความเป็นผู้ว่ายาก.
บทว่า ปาปมิตฺตตา แปลว่า การซ่องเสพปาปมิตร.
จบอรรถกถาสูตรที่ 8

อรรถกถาสูตรที่ 9

ในสูตรที่ 9 (ข้อ 340) พึงทราบโดยปริยายตรงข้ามกับที่กล่าว
แล้ว.
จบอรรถกถาสูตรที่ 9